Crockett & Jones schoenen en fabrieksrondleiding

Crockett & Jones 'Makers of the Finest English Leather Shoes' - geen kleine opschepperij, maar de bewering van C&J is zeker een die serieus moet worden onderzocht. Deze beroemde schoen de lange geschiedenis van het bedrijf wordt gekenmerkt door koninklijke bescherming, een krachtige exporthandel, een vastberaden focus op hoge kwaliteit - en een fabriek in het hart van Northampton's laars en schoenenkwart dat is Grade II Listed (de op een na hoogste categorie van historische architecturale verdienste in het VK). De productie is de afgelopen jaren verdubbeld en C&J maakt nu meer dan 120.000 paar per jaar, dus (in termen van volume) staan ​​ze op de tweede plaats na Church's in termen van Goodyear-welted herenschoenen.

1. De geschiedenis
2. Fijn leer en kwaliteit
3. In de fabriek
4. C&J Ontwerp
5. Waar te zien en te kopen

Mijn eerste bezoek aan Crockett & Jones kwam ongeveer 15 jaar geleden bij toeval in het koude grijze licht van een nieuwe ochtend na een succesvolle Monte Carlo-avond die ik had bijgewoond in de Northampton and County Club, georganiseerd door de exportdirecteur van het bedrijf, waar Ik had een paar van hun gewonnenschoenen.

Sindsdien ben ik een vaste klant van hen, maar ik kom vandaag terug op uitnodiging van James Fox, de jeugdige directeur die verantwoordelijk is voor hun informatieve website, en nu door aangetrouwd verband met de familie Jones.

Prachtig gestikte Crockett & Jones schoenen uit de jaren 30

De geschiedenis

Crockett & Jones ’ fabriek beslaat een groot blok. Delen van het gebouw dateren uit 1890, een periode waarin de Northampton-schoenenindustrie snel overging van het oude 'outworking'-model naar moderne fabrieksproductie, met de introductie van Goodyear-machines. De snelle expansie van het bedrijf in het begin van de twintigste eeuw kan worden gedateerd door de uitbreidingen van de fabriek in 1911 (tot wat, verrassend genoeg, toen het grootste stalen gebouw in het Verenigd Koninkrijk was) en vervolgens in een andere vleugel in 1934, die is bijna art deco-stijl.

Charles Jones & Sir James Crockett

Tijdens mijn rondleiding door de fabriek was ik onder de indruk van de detaillering en kwaliteit van veel van de gebouwen die, ondanks hun leeftijd, nog steeds zeer bevredigend lijken te werken. De werkruimtes worden verlicht door bijna kamerhoge ramen en de begane grond is nog bestraat met de originele eikenhouten parketblokken.

We beginnen in een archiefachtige showroom, bekleed met honderden van hun schoenen - sommige dateren uit de jaren 1920 en '30 - die een sterke indruk geven van het erfgoed van het bedrijf op het gebied van hoogwaardig design, waarbij het huidige assortiment ontwerpen wordt gekoppeld aan die van de Verleden.

James vertelt me ​​over de geschiedenis van het bedrijf en de recente ontwikkelingen. We praten een tijdje over leer en vergelijken het zeer strakke, fijnkorrelige leer van een paar schoenen uit de jaren dertig met de verschillende leersoorten die nu meer voorkomen. Dit is toe te schrijven aan veranderingen in het proces van veeteelt - hoe de dieren worden gefokt, gevoed en andere factoren die bijdragen. De afgelopen 50 jaar hebben er dramatische veranderingen plaatsgevonden in de vleesindustrie, en leer – zelfs leer van de hoogste kwaliteit, zoals gebruikt door C&J – is altijd maar een bijproduct van de vleesindustrie.

Fijn leer en kwaliteit

Hoewel C&J al zo lang samenwerkt met de beste leerlooierijen ter wereld als ze bestaan, is het leveren van leer van goede kwaliteit nooit vanzelfsprekend. Op een puur persoonlijk niveau heb ik altijd een beetje wantrouwend gestaan ​​tegenover grote mode-georiënteerde bedrijven, dus het baart mij vaag zorgen dat Hermès eigenaar is van John Lobb Paris (niet John Lobb ), en Prada's eigen kerk, terwijl in Frankrijk Louis Vuitton JM Weston bezit. Zelfs Alfred Sargent is, zoals ik het begrijp, nu eigendom van een Frans bedrijf. Elk van deze luxe conglomeraten bezit ook leerlooierijen. Ik maak me wel zorgen dat als er ooit een leveringsbottleneck in de schoenenindustrie zou zijn, het in hoogwaardig leer zal zijn. James, echter, die deze, misschien overdreven pessimistische, niet deelt wereldbeeld , gaat verder om me te verzekeren dat - voor zover hij weet - Crockett & Jones 'niet te koop' is en in hoge mate een familiebedrijf blijft. Terwijl Church's reactie op een waargenomen behoefte om met de tijd mee te veranderen lijkt te zijn om een ​​meer modegericht product te produceren, met behulp van nieuwe leersoorten, maar met behoud van bepaalde kernassortimenten, concentreert C&J zich ondertussen op hun kernwaarden:

'Als we ons richten op kwaliteit, zijn er geen compromissen - dat mag je nooit in gevaar brengen.'

Crockett & Jones – Vest

C&J's zorgvuldig genaaide schoenen uit de jaren 30 zouden er vandaag de dag niet misstaan. In Japan (een belangrijke markt voor C&J, waar ze 'enkele nogal interessante accounts' hebben) vroeg een detailhandelaar inderdaad om een ​​serie replicaschoenen uit de jaren dertig om hun 25-jarig jubileum te vieren. De schoenen ‘kwamen best goed uit’. C&J lijkt het voortouw te nemen in Japan, waarschijnlijk het grootste bekende Goodyear-welted-merk in dat land. Klanten daar, vertelt James me, zijn

‘zo gepassioneerd over wat we doen … ze hebben een fantastisch oog voor detail. Japan is zo'n respectvol land. Ze houden van erfgoed - vergelijkbaar met ouderwets Engels. Ze kopen een product omdat het goed gemaakt is in een land dat ze als een solide productieland beschouwen. Maar tegelijkertijd zijn ze erg vooruitstrevend.’

Ik merk dat ik met belangstelling enkele ontwerpen van de dames bekijk, zowel oud als nieuw, die worden tentoongesteld. In de jaren twintig waren dameslaarzen en -schoenen goed voor 60% van de productie van C&J, maar nu slechts 5%. Over het algemeen vind ik de meeste damesschoenen een nogal betreurenswaardig verhaal van ondeugdelijke, slappe constructie, gecombineerd met bizarre en ongemakkelijk ogende stijlen - te veel glanzend plastic, te hoge hakken en puntige tenen. Inderdaad, zoals James wijs opmerkt: 'Het is erg moeilijk om een ​​Goodyear-welted damesschoen te vinden.' Hij wil geen controverse veroorzaken, maar misschien hebben de dames alleen zichzelf de schuld van de schokkende reeks schoenen die over het algemeen voor hen beschikbaar zijn? De damesschoenen van C&J vind ik echter volkomen acceptabel, hoewel sommigen misschien meer neigen naar het verstandige, no-nonsense, tweed-en-shotgun-toting einde van het vrouwelijke spectrum dan naar het ra-ra girly-girly einde. Wat opvalt, is dat de moderne damesschoenen van C&J zijn gebouwd voor bredere voeten dan hun voorouders uit de jaren 1920 - het bedrijf heeft zwaar geïnvesteerd in leesten die zijn ontworpen voor de voeten van de hedendaagse vrouw.

Genoeg hiervan echter; tot mijn grote vreugde zie ik er een aantal heel mooi rijlaarzen tussen de collectie. Met een paar daarvan zou een zelfverzekerde rijder de wereld kunnen veroveren. Helaas lijkt het erop dat dit slechts historische overblijfselen zijn, samen met de mooie schoenen uit de jaren 30 en de prachtige Bugatti of Hispano-Suiza met open bovenkant op de muur, gezien als een veel eerdere groepering van de familie van de eigenaar op een dagje uit ergens .

Onze rondleiding door de fabriek begint op een balkon met uitzicht op de fabrieksvloer. Beneden zijn ze inderdaad druk bezig in de schoenenkamer met polijsten, polijsten en antiek, naast de laatste kwaliteitscontroles. De fabriek draait momenteel op bijna volledige productiecapaciteit; eventuele verdere productieverhogingen, vertelt James, zijn al grotendeels voor rekening van bestaande klanten. Net als andere schoenenfirma's is C&J nu ook actief in de detailhandel, naast productie en groothandel, en het is duidelijk dat ze de vinger aan de pols hebben wat de markt betreft.

• 

  Een kijkje in de schoenenkamer

• 

  De afdeling 'rough stuff' [soling] in de jaren twintig.

• 

  Schoenen werden in de jaren twintig naar Milaan, Brussel, Melbourne en Buenos Aires gestuurd

• 

  De schoenen zijn gekleurd en verouderd na voltooiing

In de fabriek

We gaan eerst naar de aromatische leerwinkel - rol na rol van rauwe korst kalfsleer, suède en shell cordovan , waarvan de omhulsels hun oorsprong onthullen in de toonaangevende Europese en Noord-Amerikaanse leerlooierijen - mij wordt gevraagd geen namen te noemen, maar ze zijn mij bekend van bezoeken aan Edward Green en elders. We komen uit bij de klikafdeling, waar ik door de technische details van huiden word gesproken en welke gebieden ik moet gebruiken.

De klikkende afdelingsmanager benadrukt dat C&J alleen de beste huiden koopt - van 'de beste leerlooierijen waar het fysiek mogelijk is om leer te kopen ... en er is geen beter materiaal dan wat we kopen voor onze schoenen'. En als ze dat hebben gedaan, zorgen ze ervoor dat het efficiënt wordt gebruikt. Dus terwijl Edward Groen probeer twee paar bovendelen uit elke huid te snijden, bij C&J zullen ze vier paar snijden. Maar volgt hieruit dat Edward Greens betere schoenen zijn dan Crockett & Jones, omdat ze selectiever leer gebruiken? Nou, niet noodzakelijk; het zou inderdaad nogal vervelend zijn om de respectieve verdiensten van twee van zulke goede schoenmakers te vergelijken, hoewel elk ongetwijfeld zijn liefhebbers heeft die dat hoe dan ook zullen doen. Wat men gerust kan stellen is dat beide firma's de fijnste huiden gebruiken, van gelijkaardige of zelfs identieke bronnen; en Edward Green gebruiken het leer spaarzamer, terwijl ze er meer voor vragen. De verklaring van C&J is dat ze meer ‘kapotte’ schoenen maken ( brogues en andere dergelijke schoenen) en kan op deze manier meer van de huid gebruiken, terwijl eventuele gebreken worden vermeden. En deze eerlijke economie wordt weerspiegeld in de prijs. Het is aan het individu om te beslissen welke benadering voor hen het meest acceptabel is, maar persoonlijk ben ik bereid een lagere prijs te accepteren en tegelijkertijd mijn afkeer van onnodige verspilling van een kostbaar goed te bevredigen. Maar voor degenen met een tegenovergestelde overtuiging is er altijd John Lobb, die het verlangen naar exclusiviteit misschien beter zal bevredigen, met volledig gesneden schoenen die een hele huid per paar gebruiken (tegen een overeenkomstige prijs).

• 

  De klikkende afdeling

• 

  Een brogue perforeren

• 

  Met de hand naaien

• 

  De tong van een Islay-laars wacht op de laatste

Zuinig klikken ging snel van bank na bank terwijl we door de afdeling liepen, huid na huid werd uit de opslag gedragen en zeer snel teruggebracht tot delen van het bovenwerk en vervolgens per karretje naar de afsluitkamer gestuurd. Veel van het klikken werd gedaan met behulp van perspex-sjablonen. Ooit werden messinggebonden sjablonen vervaardigd en ingekocht bij gespecialiseerde leveranciers, maar door computertechnologie kunnen ze nu in eigen beheer worden geproduceerd.

Als we verder gaan naar de kerst-klatergoud en door vrouwen gedomineerde sluitingsafdeling, is de grote hoeveelheid gedetailleerd werk geassocieerd met brogued-schoenen (zoals C&J's Pembroke, een klassieke full-brogue derby) duidelijk. Brogued schoenen maken, vertelt James me,

'is de droom van een clicker. Maar in de sluitkamer is het een absolute nachtmerrie. Er zijn veel verschillende bewerkingen: dubbele rijen naaien, ponsen en gimpen, het plaatsen van de backers, edge-kleuring.'

Met een brogue zijn er veel dingen die mogelijk fout kunnen gaan. Het naaien en ponsen moet allemaal nauwgezet zijn; maar toch is het gemak en de snelheid waarmee de sluiters het bovendeel assembleren, met 12 steken per inch, allemaal zeer indrukwekkend.

Gimpen en perforeren kan op verschillende manieren, variërend van het gebruik van een priem en hamer, tot een verscheidenheid aan ingenieuze handbediende machines, en uiteindelijk een persmes dat een speciaal patroon en pers gebruikt, het omvormen en ponsen gaten en dat alles in een enkele, snelle handeling. De speciaal vervaardigde patronen zijn echter erg duur, dus er moet een bepaald productieniveau zijn (zoals het geval is voor de Pembroke) om zo'n investering economisch te maken. Sommige makers gebruiken daarom hetzelfde patroon voor een hele reeks maten, met als effect dat de positie van bijvoorbeeld het medaillon enigszins zal variëren afhankelijk van de schoenmaat. Bij C&J zijn er echter individuele persmessen voor verschillende maten.

Overal zichtbaar vanuit de ramen van de sluitkamer zijn straten met arbeiderswoningen in een rij. Ooit was er een netwerk van microfabrieken (sommige zijn nog steeds zichtbaar in de achtertuinen bij de fabriek) die verantwoordelijk waren voor het sluiten van bovendelen voor C&J. Dit was vóór de introductie van Goodyear-lasmachines in 1920, waardoor de werkstroom zo veel toenam dat logistiek gezien al het werk naar de fabriek moest worden gebracht - maar sindsdien zijn er weinig fundamentele veranderingen in de werkregelingen geweest.

• 

  Bovenwerk van schoenen wacht op het laatst

• 

  De teen blijvende machine

• 

  Een selectie van Crockett & Jones-schoenen die door de fabriek gaan

• 

  Zorgvuldig bijsnijden van randen is belangrijk

We verlaten de afsluitkamer en gaan naar boven, naar een plek waar een soort machinemuseum annex kerkhof is. C&J heeft oude machines opgekocht om ze te repareren en te gebruiken, of voor reserveonderdelen. Sommige machines waren afkomstig van Haynes & Cann, de oorlogsmakers van met zijde gevoerde vlieglaarzen voor de RAF, wiens pand een paar straten verderop lag maar in 2010 werd gesloten. De afdeling staat onder toezicht van de 'gepensioneerde' hoofdingenieur van C&J. Drie fulltime ingenieurs staan ​​klaar om de machines van het bedrijf te onderhouden.

Nu we de afdeling blijvend binnengaan, ben ik me ervan bewust hoeveel groter Crockett & Jones is dan alle bedrijven die ik tot nu toe heb bezocht. Alles is op een schaal van drie of vier keer groter, en waar er tot nu toe slechts één of twee, of met een druk op de knop drie duurzame machines waren, lijken ze hier overal te zijn. Lasting - een kritieke fase in de schoenproductie - gebeurt bij C&J in drie afzonderlijke fasen: eerst blijvend op de tenen, daarna op de zijkant en ten slotte op het zitvlak. Helaas is het nu de lunchpauze en zijn de meeste van de ongeveer 280 medewerkers verspreid, dus de permanente en andere machines vallen plotseling stil.

De karren met schoenen die langzaam door de fabriek voortbewegen, staan ​​stil en ik neem de grote verscheidenheid aan verschillende stijlen in me op die allemaal samen in vrij kleine batches door de fabriek gaan - op het eerste gezicht lijkt het een inefficiënte manier om dingen te doen in een bedrijf dat zoveel produceert schoenen, maar in feite wordt dit bepaald door de eisen van de klant en, vermoedelijk, het vermijden van voorraadknelpunten. De website van C&J onthult dat er meer dan 200 modellen en variaties van herenschoenen zijn, natuurlijk vermenigvuldigd met de verschillende variaties van maat en pasvorm; en de website is slechts een fractie van alles wat ze doen. Crockett & Jones exporteert 70% van hun productie met zo'n 40% van de totale productie hun werk bestaat eigenlijk uit MTO - op bestelling gemaakte schoenen zijn stijlen buiten hun kernvoorraadprogramma, waardoor groothandelsklanten een marge van flexibiliteit hebben om van de norm af te wijken , waardoor hun collectie C&J schoenen meer identiteit krijgt. Er wordt ook een Special Order-service aangeboden via alle Crockett & Jones-winkels, waardoor een eindgebruiker de specificatie (binnen redelijke grenzen!) van elke stijl die eerder door Crockett & Jones is gemaakt, volledig kan wijzigen. Meteen zie je dat er een bijna oneindige reeks permutaties is, die allemaal perfect moeten worden uitgevoerd, met behoud van die speciale kenmerken die het DNA van C&J vormen.

C&J Ontwerp

Denkend aan design, wat is het dat C&J's onderscheidt? Zoals elke goede schoen, voldoen ze aan de basisvereiste om dat soms lelijke menselijke aanhangsel, de voet, te vermommen, en het op de een of andere manier te transformeren in een vorm die een lust voor het oog is. Een elegante, verfijnde vorm, hoogwaardige materialen en een vakkundige constructie zijn allemaal onderdelen van de mix. Ik vraag James naar het ontwerpproces van C&J. Ideeën worden gehaald bij hun Franse en Italiaanse agenten, bij Japanse klanten; al hun ontwerpen zijn echter in huis:

‘Het is een organisch proces… een evolutie. Je moet de geschiedenis van het bedrijf en zijn schoenen kennen - je moet weten waar een stijl vandaan komt om te weten waar het naartoe gaat. Dat is een leerproces van tien jaar.’

Het MTO-werk van C&J stelt hen in staat om nieuwe ontwerpen, nieuwe kleuren en nieuwe leersoorten uit te proberen. De Coniston-laars is bijvoorbeeld 30 jaar oud, maar onlangs introduceerden ze een navy grain-versie die ervoor zorgt dat je nog een keer naar het model kijkt. Terug in de monsterkamer wordt het oog getrokken door de vele subtiele kleurcontrasten van stiksels en leer, boorden, veters, elastische zijkanten - subtiele kleurinjecties in overvloed. De onlinewereld kan echter een zeer misleidend beeld geven van de schoenenhandel. De realiteit is dat vijf of zes van de zwarte neus van C&J oxfords zijn altijd hun grootste verkopers: ze verkopen 20-25.000 paar per jaar. De stijlen die de meeste klanten echt willen, zijn veel conservatiever dan de meer in het oog springende ontwerpen waar obsessieve liefhebbers vaak gefixeerd op raken.

• 

  Crockett & Jones – Alex

• 

  Crockett & Jones – Cranford

• 

  Een blauwe Coniston

• 

  Crockett & Jones – Islay

• 

  Crockett & Jones – Tetbury

• 

  In de showroom van Crockett & Jones

Een onderwerp dat van tijd tot tijd in verschillende online blogs is genoemd, is dat van 'gemming' of 'ribbing failure', waarbij de zool en het bovenwerk van de schoen zogenaamd catastrofaal van elkaar scheiden met de binnenzool. Het is niet iets dat ik ooit in het echte leven ben tegengekomen en wanneer we op de welting-afdeling zijn, besluit ik het probleem aan te kaarten bij James, die het idee nogal afwijst:

‘We hebben nog nooit een ribbreuk gehad. We maken al 130 jaar schoenen en er is een reden waarom we schoenen nog steeds op deze manier maken.’

Hij wijst erop dat bij een Goodyear-schoen met zoolrand de binnenzool effectief wordt omsloten door de kettingsteek van de rand en de stiksteek van het bovenwerk. Hoewel C&J een redelijk actieve reparatieafdeling heeft die zorgt voor schoenen die worden teruggestuurd voor het opnieuw zolen rib falen.

Zo komen we uiteindelijk bij de afwerkingsruimtes, waar de zool wordt afgewerkt, de randen worden bijgesneden (een uiterst belangrijk proces als de schoen de noodzakelijke C&J-standaard van elegantie wil bereiken), gewaxt en/of gebeitst. Hakken worden allemaal in huis gemaakt in plaats van gekocht. Hier wordt het bovendeel afgewerkt - antiek, polijsten, polijsten en kwaliteitscontrole vinden allemaal plaats. Ik kom een ​​trolley tegen vol Tetbury chukka laarzen (een van de James Bond-schoenen) - ze hebben een zeer onderscheidende, hoekige, gebeitelde vorm die ik leuk vind, het is een schoen die voor mij iets speciaals over C&J lijkt vast te leggen. Maar ik hou ook van de Islay, en de Coniston, de Skye, de Cottesmore, de Snowdon. En wat betreft de Grasmere - ik heb er drie paar ...

Afhaalprijzen

Waar te zien en te kopen

C&J Website (geen online winkel)

Online: Pediwear heeft een grote selectie online .

Winkels

Crockett & Jones – Jermyn Street exterieur

New York

Londen

Birmingham

Parijs

Brussel